Μετά τη λευκή ισοπαλία απέναντι στη Βιγιαρεάλ και τον αποκλεισμό από το Γιουρόπα Λιγκ, αλλά και τον επικείμενο αποκλεισμό από την Ευρώπη την επόμενη σεζόν, η φετινή χρονιά δείχνει τελειωμένη για την Άρσεναλ. Πώς γίνεται όμως μια ολόκληρη ποδοσφαιρική σεζόν να κρίνεται σε μία ημέρα;
Για δεύτερη συνεχή χρονιά, η Άρσεναλ αναμένεται να τερματίσει όχι μόνο εκτός 6αδας, αλλά ούτε καν στην 7η θέση, η οποία είναι η τελευταία μέσω της οποίας μπορεί μια αγγλική ομάδα να εξασφαλίσει την έξοδο σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Πέρσι, η 8η θέση ήταν εν μέρει δικαιολογημένη, κυρίως λόγω της αστάθειας στο κομμάτι των προπονητών. Η σεζόν ξεκίνησε με τον Έμερι στο τιμόνι, αυτός όμως απολύθηκε στα τέλη Νοεμβρίου. O Λιούνγκμπεργκ τον αντικατέστησε για έναν περίπου μήνα, κι από τον Δεκέμβριο μέχρι το τέλος ανέλαβε τα ηνία της ομάδας ο Αρτέτα. Επομένως, η ευθύνη για το πλασάρισμα της ομάδας δεν μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά στον Βάσκο τεχνικό, καθώς είχε κληρονομήσει ήδη ένα κακό ξεκίνημα.
Παρά τον ντροπιαστικό αποκλεισμό από τον Ολυμπιακό στους 32 του Γιουρόπα Λιγκ, ο Αρτέτα κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των οπαδών για δύο λόγους: η κατάκτηση του FA Cup και η δραματική βελτίωση της αμυντικής λειτουργίας της ομάδας. Αυτά τα δύο σχετίζονται άλλωστε, αφού η εξαιρετική αμυντική εμφάνιση στη νίκη με 2-0 επί της Μάντσεστερ Σίτι στα ημιτελικά και η σταθερότητα στον τελικό στην επικράτηση με 2-1 επί της Τσέλσι γέμισαν ελπίδα τους οπαδούς μιας ομάδας που στην αρχή της σεζόν δεχόταν 31 τελικές προσπάθειες από τη Γουότφορντ.
Ας πάμε όμως στη φετινή χρονιά και στο σήμερα. Αφού η περίεργη-για όλους λόγω πανδημίας-σεζόν 2019-20 ολοκληρώθηκε, οι οπαδοί των Κανονιέρηδων περίμεναν ο Αρτέτα να είναι αυτός που θα δώσει τη λύση και θα επαναφέρει την ομάδα στα μεγάλα “σαλόνια” του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Δυστυχώς, σε έναν σύλλογο που εδώ και πάνω από μια δεκαετία αποτελεί έρμαιο ενός κερδοσκόπου που δεν έχει καμία επαφή και κανένα ενδιαφέρουν για τους οπαδούς, την ομάδα αλλά και το ίδιο το άθλημα, ένας νεαρός προπονητής που κρίνεται ελπιδοφόρος με την κατάκτηση ενός κυπέλλου δε θα μπορούσε με τίποτα να οδηγήσει την Άρσεναλ ξανά στο κορυφαίο επίπεδο.
Είναι αδύνατο να κατηγορήσουμε τον προπονητή χωρίς να κατηγορήσουμε τον Κρόνκι για το φετινό φιάσκο και το ανάποδο. Από τη μία, ο ιδιοκτήτης διατήρησε την τακτική της αυτοτροφοδότησης, καθώς για άλλη μια χρονιά δεν έβαλε δικό του χρήμα για την ενίσχυση της ομάδας. Από την άλλη, οι προσθήκες που έγιναν (με αποκορύφωμα τον Τόμας Πάρτεϊ) συμπλήρωσαν ένα επαρκέστατο ρόστερ για τον στόχο της 6αδας και της κατάκτησης του Γιουρόπα Λιγκ. Άλλωστε, δεν είναι δυνατόν να πέσει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης στους παίκτες όταν ακόμα κι οι κορυφαίοι της ομάδας έκαναν μέτρια έως κακή σεζόν.
Ο ίδιος ο Αρτέτα αντίθετα κρίθηκε ανεπαρκής. Αλλά όχι (μόνο) επειδή δεν κατάφερε να αποκλείσει τη Βιγιαρεάλ. Είτε η Άρσεναλ έφτανε στον τελικό και έχανε εκεί, είτε κι αν κατακτούσε το τρόπαιο, η συνολική εικόνα της σεζόν θα ήταν απογοητευτική. Είναι αδιανόητο το έργο ενός προπονητή και ενός ρόστερ, για μια ομάδα τέτοιου μεγέθους, να κρίνεται από έναν περιορισμένο αριθμό νοκ άουτ αγώνων στο Γιουρόπα Λιγκ. Ειδικά όταν στο πρωτάθλημα η συγκεκριμένη ομάδα κάθε χρονιά πέφτει χαμηλότερα και σπάει το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο.
Για άλλη μια χρονιά η διοίκηση καλείται να αλλάξει πολλά, να πάρει επιτέλους τις σωστές αποφάσεις και να στελεχώσει την ομάδα με τον κατάλληλο προπονητή και παίκτες που αξίζουν να φορούν τη φανέλα με το κανόνι στο στήθος. Ωστόσο, όταν οι πόροι που διατίθενται από τον ιδιοκτήτη είναι ελάχιστοι, τότε το όνειρο της επιστροφής στην κορυφή δε θα πραγματοποιηθεί ποτέ. Η αλλαγή προπονητή είναι επιβεβλημένη στο τέλος της σεζόν, καθώς οι αναλαμπές της ομάδας με τον Αρτέτα δεν είναι αρκετές για να καλύψουν την παταγώδη αποτυχία και τα καίρια λάθη του. Από μόνη της όμως, ακόμα κι αν βρεθεί αντικαταστάτης από το πρώτο ράφι, το μόνο που μπορεί καταφέρει είναι μια μικρή βελτίωση. Με τον Κρόνκι να έχει τον έλεγχο του συλλόγου, η Άρσεναλ τείνει να καθιερωθεί ως μια “mid-table” ομάδα και να χάσει την ταυτότητά της ως ένας από τους μεγάλους συλλόγους της Αγγλίας και της Ευρώπης.
Βέβαια, ένα στοιχείο που υπάρχει πάντα σε αυτή την ομάδα και τους οπαδούς της, όσες απογοητεύσεις κι αν έχουν βιώσει, είναι ότι πάντα υπάρχει μια χαραμάδα ελπίδας. Και ίσως για πρώτη φορά στα χρονικά αυτή δε βρίσκεται στο αγωνιστικό κομμάτι. Με το κίνημα “Kroenke Out” και τις διαμαρτυρίες των οπαδών της ομάδας να έχουν πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις από ποτέ, η διάθεση του Ντάνιελ Εκ σε συνεργασία με τρεις θρύλους της ομάδας (Τιερί Ανρί, Πατρίκ Βιεϊρά και Ντένις Μπέργκαμπ) να αγοράσει την Άρσεναλ, είτε καρποφορήσει είτε όχι δημιουργεί αισιοδοξία για το αύριο του συλλόγου. Κι αν αυτό πραγματοποιηθεί, τότε θα μιλάμε ίσως για κάτι πολύ μεγαλύτερο από οποιαδήποτε μεταγραφή ή πρόσληψη προπονητή θα μπορούσε να έχει γίνει.
Συντάκτης: Γιώργος Μπατσέλας
